Czytałam kiedyś opinie do tej książki i muszę powiedzieć, że były często negatywne.
Dlatego kiedy w bibliotece pojawiła się książka Kate Lauren, Upadli, chciałam sprawdzić czy aby na pewno jest nieciekawa.
Akcja tocząca się w poprawczaku była odmianą zwykłej szkoły, ale nie
zyskała u mnie za dużo plusów. Wydarzenie toczące się w powieści nie
były zbyt interesujące -jak dla mnie, ale nie były też najnudniejsze.
Dziewczyna, która trafiła do poprawczaka z powodu dziwnych rzeczy, które
widzi od dawna. Cieni. Być może uznana za psychopatkę została, właśnie
tam wysłana do szkoły.
No i jak zawsze jest tajemniczy chłopak, który z jakiegoś powodu jest...
Ale Lucy tym bardziej przyciąga ten fakt, że...
Wkrótce główna bohaterka dowiaduje się, że dziwne uczucie, które nawiedza się w obecności Daniela jest prawdziwe.
Znali się już wcześniej tylko, że...
Ogólnie szybko, w kilka godzin przeczytałam Upadłych, za to przez drugą
część -Udrękę, nie mogłam przebrnąć. Zaczynała się średnio fajnie, potem
mnie lekko przynudzała, aż wreszcie na końcu czytałam z zapartym tchem,
ale niestety tylko może, bo ja wiem, ile to było? Ostatnie trzydzieści?
stron? może... było najciekawszych i akcja była najostrzejsza.
Początkowe czytałanie Udręki było dla mnie istną udręką (no, przynajmniej chyba już wiem z kąd ten tyłuł).
Tak jak Upadli i Udręka najlepsze kryją na końcu...
Jednak, nie twierdzę, że nie przeczytam kolejnej części.
Książka, która zaczyna się od samobójstwa.
Nigdy jakoś historia mnie nie kręciła, a koleżanka musiała mnie zmusić
do przeczytania Nefertiti. Doprawdy nie pamiętam żebym kiedyś przeżyła
takie rozczarowanie. Historia i wszystko co z nią związane oznaczało
nudę. 
No, więc gdyby ktoś mnie zapytał czy wolę film czy komiks Zmierzch, myślę, że nie umiałabym udzielić odpowiedzi, bo i film jest fantastyczny i komiks. 
Tę książkę w przeciwieństwie do dwóch wcześniejszych części- kupiłam
używaną. Gdy przyszła od razu ją otworzyłam i zaczęłam wertować. I
tutaj, zaraz na początku zaczęłam się zastanawiać czy zakup używanej był
dobrą decyzją. Zaćmienie miało zagięty róg okładki, pierwsza strona
była lekko zmięta- wcześniej musiało się coś na nią wylać.
Powiem tylko tyle, że myślałam, że się już nigdy nie doczekam premiery, bo
Po przeczytaniu Cienia wiatru, Księcia mgły i Pałacu północy nie mogłam nie przeczytać Mariny.
Muszę przyznać, że w syrenach zawsze było coś tajemniczego. Dlatego też z
ciekawości kupiłam pierwszą część cyklu i nie zawiodłam się na niczym.
Książka tak mi się spodobała, że zaraz po jej przeczytaniu zaczęłam ją
czytać drugi raz. Jednak druga część nie okazała się tak przełomowa jak
pierwsza, ale mam nadzieję że ostatnia część cyklu mile mnie zaskoczy!
Fantastyczna opowieść o tym, że bycie niewidzialną nie zawsze oznacza to,